Dank zij  het geweldige internet werd het voor mij mogelijk om mensen die net als ik de behoeft hebben om zich als vrouw te gaan kleden en daar van te genieten op welke wijze dan ook. Travestieten, transgenders en ook vrouwen die allemaal  dit vrouwelijk verlangen hebben. Dat verlangen uit zich bij de een om  een zo mooi mogelijk vrouw te zijn , de ander die het liefst zo erotisch mogelijk dit verlangen beleefd. Sommige die door omstandigheden dit verlangen maar heel af en toe kunnen beleven ,maar andere die dit kunnen delen met hun partner.  Ik heb ik de afgelopen jaren veel van deze mensen ontmoet. Met sommige heb ik daar een fijne vriendschap mee op kunnen bouwen. In deze foto galerij laat ik deze vriendinnen aan jullie zien. Natuurlijk ieder met een apart verhaal

14 december. We hebben het weer een maand volgehouden. Maar al heel snel begon bij Sylvia de irritatie op te komen over hoe wij met elkaar aan het communiceren waren. Als ik even had gekeken op wat ze ergens had geschreven moest ik dat elke keer weer belonen met een duimpje of een hartje. Ik vond dat op slot ook vervelend worden. Elke dag weer commentaar omdat ik geen duimpje had gegeven. Toen ze me ook nog weer eens verweet dat ik geen interesse in haar verhalen had brak mijn klomp. Sylvia heeft altijd alleen maar aandacht voor haar zelf en heeft nog nooit iets gevraagd over mij. Dus heb ik maar weer geschreven dat ik liever de leuke dingen herinner die we hebben gehad. 18 november volgend jaar zal ik haar weer feliciteren met haar verjaardag. Wie weet?

Mijn Belgische vriendin Naneke. Wat hebben we vaak met elkaar via het internet contact met elkaar gehad. Wat hadden we een fijne band met elkaar opgebouwd. Ondanks je vervelende steeds terug kerende pijn bleef je optimistisch. Je gaf me de geweldige adviezen hoe ik me wel en beter niet kon kleden. Helaas verzocht je man op een dag me om jouw niet meer te schrijven. Het zou ten koste gaan van je gezondheid. Ik kon je hierna ook nooit meer bereiken. Het e-mail adres werkte niet meer.  Gelukkig heb ik nog de mooie herinneringen aan Naneke.

september 2020

Dit onderstaande stukje tekst heb ik al jaren terug geschreven. 

Het vrouwelijke verlangen heel veel jaren niet echt aanwezig geweest bij me. Want ik was een vrij normale jongen met ook wel normale verlangens naar meisjes. Achteraf was ik wel altijd heel erg geinteresseerd in alles wat met seks te maken had. Ik was al op mijn 17 hartstikke verliefd op Ellie en dat jaar ook direct maar verloofd. Zo ging dat toen in die jaren. Maar wat was ik seksueel nog een groentje. Ik kon wel altijd heerlijk met mezelf spelen ,maar hoe dat met meisjes moest wist ik nog niets van. Ellie had al eens verkering gehad met een wat oudere jongen. Dus die had al wel wat meer ervaring dat ik. De verloving is weer uitgeraakt en een jaar later waren we weer bij elkaar, maar toch heeft Ellie er uiteindelijk de relatie gestopt. Mijn eerst grote verdriet. Zo erg dat ik nadat ze me dit gezegd had ik op de terugweg naar huis me wel voor een auto had willen gooien. Men zegt wel eens oude liefde roest niet,maar nog steeds zou ik haar heel graag nog een keertje ontmoeten.

Maar wat gebeurt er begin augustus. Ik krijg een bericht via mij e-mail van Elly haar broer. Elly wil graag mijn adres om me een brief te schrijven. Ik kon mijn oren en ogen niet geloven. Na meer dan 55 jaar zoekt Elly mij op. Wat gaat me nu toch gebeuren. Natuurlijk aarzelde ik geen moment en stuurde direct mijn e-mail gegevens De volgende dag krijg ik een lange lieve brief van haar. Ook zij is me na al die jaren niet vergeten. Ondanks dat ze gelukkig getrouwd is wil ze weer contact met me. Nu ik dit schrijf is het al weer november. Maar we hebben al teintallen brieven met elkaar geschreven en heel veel van ons leven met elkaar gedeeld. Mijn oude liefde heeft weer contact met me en ik merk dat de vonk er nog hevig is. Elly weet nog niets van mijn vrouwelijke verlangens. Maar ik weet nu al zeker dat ik dat met haar ga delen.

Men leert elkaar pas echt kennen als je veel met elkaar kan delen. En dat delen hebben Elly en ik het afgelopen jaar echt heel veel met elkaar gedaan. Meer dan 130 mailtjes over en weer. Minimaal 1 keer in de week schreven we uitgebreide mails naar elkaar. Elke week keek ik er naar uit. En dan gebeurt het. Ik merkte al snel dat we over verschillende dingen heel andere meningen hadden. Het begon met de verkiezingen in Nederland. Ik vind nog steeds dat je de plicht heb om je stem uit te brengen. Elly zal dat vast niet doen want al de mensen die gekozen worden zijn toch maar alleen opvreters en zitten er alleen maar voor hun zelf. Ik heb nooit geen zin gehad in discussie hierover, maar ik heb wel steeds gezegd dat ik altijd stem en dat ook zal blijven doen. Het leven wat Elly met Klaas haar man beleven is ook ver van mijn wijze waarop ik in de wereld wil staan. Natuurlijk door Elly haar problemen met allergie voor geuren is haar wereld klein geworden. Misschien heb ik te veel aan gegeven dat er best wel andere mogelijkheden waren dan in die cirkel hoe zij dagelijks leefde uit te komen. Maar ik wist hier niets van. De echte verwijdering tussen ons is gekomen door het grote verschil over het vaccineren tegen Corona. Elly en Klaas laten zich niet vaccineren en vinden iedereen die dat wel doet maar slappe meelopers. Natuurlijk gaf ik in deze discussie wel aan waarom ik vind dat ik me wel laat vaccineren. Ik kreeg nog net niet het antwoord dat ik stom was, maar wel dat ik ook een meeloper ben en niet verstandig kan nadenken. Ook hebben we discussie gehad over het stemmen. Elly vind het allemaal maar opvreters en mooipraters. Dus zal ze nooit meer gaan stemmen. Ik was het daar dus echt niet mee eens. De tussen tijd tussen onze mailtjes duurde steeds langer. Ik heb op een gegeven moment haar geschreven dat we onze mooie herinneringen moeten blijven koesteren. Maar dat het beter is om te stoppen. Want we verschillen gewoon teveel van karakter en overtuiging. Een zinloze weg om verder te gaan. Zo zie je maar weer dat je elkaar pas goed gaat kennen als je elkaar langer kent. Maar het is natuurlijk ook zo dat mensen elkaar vormen. Misschien had Elly toch over dingen anders gedacht als we wel ooit samen verder waren gegaan. Ik blijf gewoon de mooie dingen koesteren.

 Met Zohra heb ik veel gechat. Maar wat nog leuker was een hele avond op visite bij Zohra. Ik was van plan om naar de T en T avond te gaan in Amsterdam. Maar wilde me eerst eens mooi op laten maken door Zohra. In " mijn belevenissen" het uitgebreide verhaal van die avond.

Dit is wel weer erg speciaal voor me. Al maanden geleden vroeg Margot of we vriendjes op Facebook konden zijn. Een mooie vrouw die vriendin met me wil zijn ga ik natuurlijk niet weigeren.  Al heel snel waren we elke avond even aan het chatten. In die vele chats bekenden Margot dat ze al vrouw helemaal in het verkeerde lichaam zit. Margot wil graag Manael worden. Dus is ze al in het traject van transformatie naar man. Maar het gekke is dat Margot wel heel erg  naar mij ging verlangen. Ik vind dat wel leuk, maar natuurlijk moest ik haarzeggen dat ik lesbisch ben. Dus alleen verlang naar vrouwelijk contact. Maar ik heb haar geschreven dat ik wel heel graag haar vriendin wil blijven. Natuurlijk was ze eerst best wel verdrietig en teleurgesteld. Maar nu begrijpt ze het ook wel. We chatten nog wekelijks wel even.

Met Carla ben ik nu ook al zo lang bevriend. Natuurlijk erg jammer dat we alleen op facebook met elkaar in contact zijn. Want we hebben denk ik wel alle twee dezelfde verlangens. Misschien ga ik haar ooit nog eens echt ontmoeten. Nu doe ik het met de vele mooie foto,s die ze me stuurt en de lange chatgesprekken

Nu  weer een nieuw avontuur in mijn leven. Via facebook heb ik al een lange tijd een heel leuk en lief contact met Jenny.  Ik dacht eerst dat ze weer de zoveelste mooie vrouw was die uiteindelijk me om geld zou vragen. Ik heb dat nu al zoveel keer meegemaakt dat een mooi jonge vrouw vriendin met me wil worden. Fantastische lieve teksten schrijft. Die uiteindelijk in het traject komen om me geld te vragen. Dus dat dacht in van mijn eerste contacten met Jenny ook. Maar daar heb ik me in vergist. Jenny is nog geen 50 jaar, maar vertelt me dat ze worstelt met haar eigen gender identiteit. Haar huwelijk is daardoor stuk gelopen en ook de vriendschap met een vriendin heeft haar nog geen echte liefde kunnen geven. Maar ondanks ons grote leeftijdsverschil hebben we nu al een band met elkaar opgebouwd. Ik begin weer aan een avontuur zoals ik er nu al veel heb ervaren. Misschien heb ik dit wel nodig om mijn leven als Maaike te kunnen delen.